Hvernig er að vera stjúpforeldri og hvaða gildrur ber að forðast þegar þú ferð inn í það hlutverk. Áttu að verða „foreldri“ eða einungis „vinur“ barnsins, eða kannski hvoru tveggja. Valgerður Halldórsdóttir hjá stjuptengsl.is ræðir við okkur í upplýsandi viðtali sem ekkert stjúpforeldri ætti að missa af. Hlusta má á þáttinn HÉR
Framleiðandi- Sveinn Snorri Sighvatsson/ Volume Þáttastjórn- Sveinn Snorri Sighvatsson/ Linda Baldvinsdóttir
Hæ Valgerður.
Foreldrar mínu skildu þegar ég var 19 ára og fóru bæði fljótlega í ný sambönd. Ég var upptekin af vinum og skólanum á þessum tíma. Ég kynntist síðan núverandi manninum mínum um tvítugt og var mikið heima hjá honum. Þannig að ég kynntist stjúpforeldrum mínum lítið, annað var með yngri systkyni mín sem voru að fara á milli heimila. Mér líður í dag eins og hafi verið einhvernvegin „skilin eftir“ og er pirruð út í foreldra mína, sérstaklega pabba og konuna hans. Það er ekki gert ráð fyrir mér eða mínum börnum.
Kveðja, E
Komdu sæl E.
Það er vond tilfinning að upplifa sig útundan, sama á hvaða aldri maður er. Það virðist því miður koma fyrir að foreldrar átti sig ekki á mikilvægi sínu í lífi eldri barna sinna við skilnað og myndun nýrrar stjúpfjölskyldu, það er þeirra sem ekki teljast börn lengur í lagalegum skilningi. Afskiptaleysi þeirra, sem og stjúpforeldra, er oft réttlætt með því að börnin séu orðin svo stór eða fullorðin og að þau þurfi ekki á þeim að halda. Í sumum tilvikum virðist vera litið svo á, að stóru börnin séu „miklu eldri“ en jafnaldrar þeirra sem búa með báðum foreldrum sínum eða stjúpbörnin sem teljast búa á heimili þeirra.
Yngri börn lúta oftast einhverju umgengnisfyrirkomulagi sem tryggir þeim regluleg samskipti við báða foreldra eftir skilnað og ná að viðhalda nauðsynlegum tengslum við þá. Eigi þau stjúpforeldri, stjúpsystkinu og/eða hálfsystkini fá þau á sama tíma tækifæri til að kynnast og mynda tengsl. Það getur því verið auðvelt að upplifa að „vera skilninn eftir“ sé ekki passað upp á tengslin við eldri börnin. Systkini þín eru orðin hluti af fjölskyldu sem þér finnst hvorki þú né börnin þín tilheyra. Mögulega að þið fáið ekki þann stuðning sem þið þarfnist. Sjá framhald hér.
Valgerður Halldórsdóttir fjölskylduráðgjafi rekur fyrirtækið stjúptengsl.is. Hún svarar spurningum lesenda Smartlands. Hér fær hún spurningu frá konu sem kvíðir því að segja börnunum að þau hjónin séu að skilja og líka hvernig þau eigi að vinna sig út úr þessum aðstæðum.
Sæl Valgerður.
Ég og maðurinn minn til 11 ára höfum ákveðið að skilja. Við eigum tvö börn saman, 10 og 8 ára. Við höfum ekki sagt börnunum frá fyrirhuguðum skilnaði, en okkar nánasta fólk veit um hann. Satt að segja erum við mjög kvíðin fyrir því og viljum gera eins vel og við getum, barnanna vegna. Við höfum verið saman frá því að við vorum 18 og 19 ára og höfum bara vaxið hvort frá öðru. Allt í góðu.
Kærar kveðjur, Sæunn
Sæl Sæunn.
Það er góð ákvörðun hjá ykkur að ætla að gera eins vel og þið getið, sérstaklega barnanna vegna. Ykkur sjálfum mun líka líða betur. Skilnaður er sjaldnast auðveldur jafnvel þótt þið hafið komist að þeirri niðurstöðu að fara hvort í sína áttina, eins og það er nú hægt þegar fólk á börn saman. Skilnaði fylgir missir. Lesa má svarið hér
Valgerður Halldórsdóttir félags- og fjölskylduráðgjafi svarar spurningum frá hlustendum hlaðvarps Viðju uppeldisfærni um stjúptengsl – hlusta má á þáttinn hér.
Við hjónin eigum von á okkar fyrsta sameignlega barni í júlí og erum mjög spennt. Þetta er hennar fyrsta barn en ég á fyrir tíu ára dóttur. Aðal áhyggjuefni konunnar minnar eru hvort og þá hvernig hún verði hjá okkur þegar barnið fæðist og fyrst á eftir. Ég skil ekki alveg þessar áhyggjur en mig langar að dóttir mín verði hjá okkur og vil ekki að henni finnist hún vera útundan.
Kveðja,
Hjalti
Komdu sæll Hjalti.
Af bréfi þínu má ráða að þú og konan þín hafið ekki alveg sömu hugmyndirnar um hvernig hlutirnir eigi að vera þegar ykkar sameiginlega barn kemur í heiminn. Þú ert að verða faðir í annað sinn og konan þín móðir í fyrsta sinn, þannig að þið komið dálitið ólíkt að hlutunum og þarfir ykkar mögulega ólíkar. Sumum stjúpforeldrum finnst ekkert mál þó stjúpbörnin séu á heimilinu frá degi eitt meðan aðrir vilja fá tíma út af fyrir sig með nýja barninu og maka. Lesa má svarið í heild sinni hér.
Þriðji þátturinn um stjúptengsl er kominn í loftið – í þessum þætti er svarað nokkrum spurningum frá hlustendum. Hlusta má á þáttinn hér 🙂
Stella Björg Kristinsdóttir er bæði móðir og stjúpmóðir. Hún og eiginmaður hennar, Orri Hermannsson, kynntust þegar hún var 22 ára og hann 34 ára. Þá átti hann þrjú börn úr fyrri samböndum. Hún segir mikilvægt að stjúpmömmur móti hlutverk sitt sjálfar og taki ábyrgð á vali sínu.
„Það fara allir inn í fjölskylduna og reyna sitt allra besta. Það sama átti við um mig. Ég vildi ekki gera mistök en maður lærir fljótt að það eiga sér stað mistök alveg eins og í kjarnafjölskyldum. Það er eins og maður setji á sig auka pressu því maður vill svo innilega að allt gangi vel. Sú pressa getur reynst erfið til lengdar og það eina sem er þörf á er að stjúpforeldrar reyni sitt besta. Það er aldrei hægt að vera fullkominn. Þegar maður reynir það býr maður til spennu og það gerir hlutina erfiðari þegar þeir koma upp. Viðtalið má lesa í heild sinni hér.
Sæl.
Ég hef spurningu varðandi erfðarétt. Við hjónin eigum engin börn saman en eigum bæði börn af fyrra hjónabandi. Eignir okkar hafa komið til vegna vinnu okkar beggja. Mér sýnist að falli maki minn frá á undan mér þá eigi ég eingöngu rétt á 1/3 af eigum okkar, er það rétt skilið hjá mér? Að börnin hans erfi 2/3 af eignum okkar og ég eingöngu 1/3, þrátt fyrir að við eigum þessar eignir jafnt?
Ég er hér að ganga út frá því að ekki væri búið að gera erfðaskrá þar sem leyfi er gefið fyrir óskiptu búi. Ég gæti trúað að margir hefðu þessa sömu spurningu enda orðið ansi algengt að samsettar fjölskyldur geri upp bú. Lesa má allt svarið HÉR
Sæl Valgerður.
Ég er búin að vera í sambandi við mann í tvö ár sem á stráka úr fyrra sambandi. Ég elska manninn minn og get ekki hugsað mér að missa hann. Ég er hins vegar alveg komin að því að ganga út og er komin með kvíðahnút nokkrum dögum áður en þeir koma til okkar. Ég reyni að vera lítið heima en mér finnst maðurinn minn „stimpla sig úr sambandinu“ þegar þeir eru hjá okkur. Það er meira að segja skrúfað fyrir allt kynlíf!
Kveðja,
ein örvæntingarfull.
Það er skiljanlegt að þú hlakkir ekki til að strákarnir hans komi til ykkar, ef þér líður þannig að maðurinn þinn „stimpli sig út“ úr sambandinu í návist þeirra. Hann vill örugglega að strákarnir finni að hann sé til staðar fyrir þá. Hins vegar get ég ímyndað mér að koma þeirra valdi honum líka vissum kvíða og hann upplifi að hann sé einn á báti með þá þegar hann finnur spennuna í þér. Hann gæti dregið þá ályktun að þú þolir ekki strákana hans þar sem þú ert lengur í vinnunni, meira með vinkonum þínum eða í ræktinni þá viku sem þeir eru hjá ykkur. Lesa má greinina í heild sinni HÉR
Sæl Valgerður.
Ég er komin í samband við mann sem skiptir mig miklu máli og planið er að fara að búa saman fyrr en seinna. Málið er að 14 ára dóttir mín virðist ekki þola hann og mér finnst eins og hún sé að reyna að skemma fyrir mér sambandið. Við höfum búið tvær saman í 6 ár og hún er vön að hafa mig út af fyrir sig. Ég finn að ég er orðin svo reið út í hana, loksins þegar eitthvað er að gerast hjá mér þarf hún að reyna að skemma fyrir mér!
Mbk. Halla
Komdu sæl Halla.
Það er ánægjulegt þegar fólk finnur ástina en verra þegar þeir sem standa því næst eru ekki alveg jafn lukkulegir og það sjálft, til að mynda börn þess. Hvort dóttir þín sé meðvitað að reyna að skemma fyrir þér sambandið eða ekki, er óvíst.
Flest börn eru nokkuð örugg um ást og umhyggju foreldra sinna þegar daglegt lífi þeirra er nokkuð fyrirsjáanlegt. Ástfangið foreldri og nýtt stjúpforeldri kann að hrista upp í tilverunni í lífi barna, já, og óháð aldri. Breytingar geta bæði þótt til hins „betra og verra“. Lesa má svarið í heild sinni HÉR
